خیلی اوقات استفاده نصفه‌ونیمه از تکنولوژی، فایده‌ای که ندارد هیچ، باعث هدررفت سرمایه و انرژی هم می‌شود.

نه‌فقط در ایران که در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته هم، اغلب مردم درباره تکنولوژی از روی ظاهر قضاوت می‌کنند؛ یعنی به‌دقت آنچه را نیازشان است، تهیه نمی‌کنند.

همین گوشی‌های تلفن همراهی را که امروزه پیشرفته‌ترینشان دست خیلی‌ها هست نگاه کنید؛ گاهی فقط برندها از روی چشم‌وهم‌چشمی و نه کاربردی که دارند، انتخاب می‌شوند.

اما نکته اینجاست که اگر شناختمان را نسبت به آنچه برای آسایش و بهره ما تولید و عرضه می‌شود افزایش دهیم مطمئنا، هم درست هزینه می‌کنیم و هم از وجودشان لذت می‌بریم.

البته که بهره‌مندی از خیلی ابزارهای نوین، گران‌ تمام می‌شود و این مسئولان هستند که با برنامه‌های بلندمدت می‌توانند استفاده از ابزارهایی را که هم به حفظ محیط‌ زیست کمک می‌کنند و هم رشد اقتصادی پایدار شهرها و ذخیره سرمایه‌های اجتماعی و ذخایر انرژی را به دنبال دارند، با وام‌ها و سیاست‌های تشویقی،توسعه دهند.